Ты была ў Афінах і Парыжы,
З лордамі шампанскае піла.
Носіш ты зь Ерусаліма крыжык,
Быццам прастытуткай не была,
Быццам не лячылася ад пранцаў.
Сёньня ты шчасьлівая жана
Маладога, быццам бык, гішпанца,
У якога ты, як сьмерць, адна.
Сёньня ты прыехала да маці,
Ды матуля ўжо даўно ў зямлі.
А браты твае, што мелі ў хаце
З гора разам з хатай прапілі.
Да мяне ня зойдзесься ты ў госьці,
Ды і я цябе не пазаву.
Я цябе кахаў па маладосьці
І дурыў сьцішкамі галаву.
Заўтра зноў ты зьедзеш да гішпанца
У далёкі для мяне Мадрыд.
Ну а я ізноў аддамся п’янцы,
Так як рэчцы аддаецца плыт.
А пакуль што на цябе другую
Я гляджу праз бруднае вакно...
Толькі ў снох адну цябе цалую,
Толькі ў снох я п’ю з табой віно.
|
|
